Durum bildiyorum

Ya ben niye böyle bi insanım.. Dengesizim, aklıma ne gelirse söylüyorum, bi anım diğer anımı hiçbir şekilde tutmuyor, ne diyeceğimi bazen ben bile kestiremiyorum. Yaptığım hiçbir plana sadık kalmıyorum..
Şimdi ben seneye kaldım ya hani, artık ders çalışmaya başlamam lazım di mi. Hele ki tıp istiyorsam, artık baya baya çalışmam lazım.. bunun farkına vararak seneye bıraktım zaten. yazlıkta kendime söz vermiştim, "çok güzel çalışıcam, çok tatlış bi öğrenci olucam, örnek birey olucam." NAH oldum NAH!
Yazlıktan niye döndüm biliyor musun.. evde ders çalışmak için.. peki evde ne yaptım biliyor musun? Yazlıktaymış gibi davrandım.. ve davranmaya devam ediyorum..

3 kere program denemesi yaptım. valla bak, günleri yazdım 6 ekime kadar (6'sında dershanem başlıyor), gittim her günün altına bi sürü konu yazdım.. ve daha ilk günden sadece 1 konu çalıştım, dediğim laf "neyse ya, ikinci gün sabahtan çözerim birinci günden kalanları." Hiçbir şey yapmadım ve kendime inanamıyorum.. 
Bak, bende hırs var ama hani o "pis raaaakiplerim" hırsı değil. Kendi kendimi geçme isteği, kendimi tatmin etme arzusu. Yani evet, ben bi şeyler biliyorum ama niye daha çok şey bilmiyorum? Olay tamamen bu. Geçen senemi öyle boş geçirmedim, fizik haricinde gayet de biliyordum bir şeyler. Şimdi fizik de bilmeye başladım tamam ama içimde hiç ders çalışma isteği yok. 
Ya ne yalan söyliyim, ben eğer isteyerek çalışırsam önümde kimse duramaz.. ama istemediğim zaman; dersin başından anında kalkabilirim, bırakabilirim, arkadaşlarım için okulu asabilirim, birini gördüğüm an şımarıp "sınav falan hikaye" diyebilirim, işte benim stilim'deki kavgaları daha önemli bulup fizik soru bankasını koltuğun altına itebilirim.. yapabilirim bunları, ki yaptım. 
beni tanıyanlar iyi bilir, ders çalışmaktan nefffffret ediyorum ama çalıştığım zaman da öyle gibi değil. tıp istiyorum, yani evet kocaman bi 6 yıl hep ders çalışıcam ama zaten o benim hayalim. Mesela kitap çıkarmak da benim hayalimdi, yazarken fiziksel anlamda inanılmaz yıpranıyordum ama hayalim için bunu göze almıştım. Tıp da o hesap, eşşşekler gibi çalışır okurum ama şimdi ileride hiçbir şekilde kullanmayacağım tonlarca konuyu görmek koyuyor ya.. 
Kimi zaman diyorum ki "yazıp gitse miydim?" sonra "hayırdır ya" diyorum, sen ne ara böyle korkak oldun yani. mutsuz değilim ama üstüme çökmüş bi hava var, tatil mi desem uyuşukluk mu, ondan acilen kurtulmam lazım.
Aslında kendimi iyi hissetmem için bi sürü sebebim var. Bi kere tecrübeliyim artık, adamların tarzını anladım, ne yapıp ne yapmayacağımı; vicdan azabını hangi durumlarda çekeceğimi falan gayet iyi biliyorum. Yani aslında ne yapmamam gerektiğini çok iyi biliyorum ama bildiğim şeyi uygulamıyorum. 
Sadece geceleri ders çalışabiliyorum, bütün gün evdeyim ve kitap açmıyorum.. ne bok yicem hiç bilmiyorum ama gidişatım iyi yönde değil.