Malumunuz, yaz tatilinden çıkalı çok olmadı. Ancak "mezuna kalan" bir öğrenciyseniz, yaz stresinden çıkmış gibi oluyorsunuz. Hatta çıkamamış!
Türkiye'de kesinlikle eğitim gerçeği diye bir şey var. Konular fazlasıyla ağır, gereksiz uzatılmış, okulda anlatılanın zorluğuyla sınavda çıkanın zorluğu tutmuyor; ancak gerçek bir "inek" olursan seleksiyona uğramaktan kurtuluyorsun! Bık-tım!
Her zaman verdiğim bir örnek var. Amerika'da okuyan arkadaşım kışın Türkiye'ye geldiğinde elimdeki türev-integral kitapçığını gördü ve resmen ağlayarak sordu: "Siz bunları şimdi mi görüyorsunuz?!"
Aslında ülkemizde sistemi anlamak çok basit. "Anlamak" diyorum fark ettiyseniz, "kabullenmek" değil!
Seni yedi yaşında harflerle ve sayılarla tanıştırıyorlar. Önce güzel güzel ama! Öyle birden değil, yavaş yavaş, korkutmadan. Daha sonra ev ödevleri başlıyor, tekrar yapman gereken konular, tek dönemde onlarca yazılı, performans ödevi stresi, devamsızlık korkusu, "Aman notumu yükselteyim." diyerek yapılan ve genelde son güne bırakılan korkutucu proje ödevleri!
Ve, ilkokulun sonuna gelindiğinde eğer sınıfında dolabın yoksa muhtemelen azıcık kamburlaşmış, tatilleri iple çeken, yaşına göre fazla yorgun bir öğrenci oluyorsun.
Daha ilkokulun sonuna şimdi geldim. Sırada ortaokul var!
Tek öğretmenden bütün dersleri görmeye alışmışken tüm düzenin altüst oluyor! Her dersine ayrı bir öğretmen, ayrı bir karakter, ayrı bir "kendine özgülük" giriyor! Hepsinin senden beklediği, istediği şey farklı. Kimisi hiçbir şey anlatmayıp yazılıda tam anlamıyla "ağlatıyor", kimisi de gerçekten bir şeyler öğretiyor. Üstelik ortaokulu boş geçirirsen yandın, liseye geçiş sınavları var.
Hadi o sınavı da atlattın, kendini ortalamanın biraz üstünde bir liseye attın. Sana ilkokul hayatında sınava hazırlandığın dönemde söylenen "Liseye geçince rahatlarsın." sözünü hatırladıkça ağlayacaksın! O sözü söyleyen kişiye işkence yapmak isteyeceksin! Ne rahatlaması yahu, stresle doldum ben!
Bir anda bütün derslerin bölünerek çoğalacak! "Fen Bilgisi" artık "fizik, kimya, biyoloji" olacak. "Sosyal Bilimler", "tarih, coğrafya" olurken "matematik" yanına "geometri"yi de alacak! Ve belki yeni bir dil, onlarca yan ders de cabası. İster istemez soracaksın tabi: Ben ne zaman rahatlayacaktım?!
Bitti mi? Saçmalama!
Göz açıp kapayıncaya kadar geçen dört koca yorucu yıldan sonra üniversite sınavı gelecek. Küçüklüğünden beri sorulan "Sen büyüyünce ne olacaksın?" sorusuna somut bir cevap yani!
Sana dört yılın hepsini soracaklar, her şeyi hatırlamanı isteyecekler. "Madem hayalini kuruyorsun, o zaman bu soruların hepsini yap!" diyecekler. Küçükken doktor olmak için can atarken sınavdan sonra "Bir işe girsem yeter yaaa..." diyeceksin. Hatta sınav anında bile hayallerinden vazgeçebilirsin, kendi kendini "Ben zaten doktor olmak istemiyormuşum ki!" diye kandırabilirsin.
Tekrar ediyorum, Türkiye'de eğitim gerçeği diye bir "gerçek" var kesinlikle. Her ne kadar sistem her saniye değişse de öğrenci modeli, yüzde 1'lik küçücük bir yanılma payıyla değişmiyor ve değişmeyecek!
Hepimiz yine her şeyi son güne bırakan, proje ödevlerini esaslarında "Öğrencinin becerisini ve algısını geliştirme" yazmasına rağmen sadece not yükseltmek için yapan, yazılı haftalarında az uyuyup yazılılar bitince acısını çıkaran öğrenciler olacağız! Genlerden mi bilmiyorum, hepimiz aynıyız!
Ben mi? Ben bu üniversite sınavına girdim; doktor olmak istediğim için, istemediğim bir puan alınca "Tekrar deneyiniz." olayına girdim. Seneye kaldım yani!
Bunların hepsi o proje ödevlerini amacına uygun yapmadığım için oluyor ya, neyse!
